Assen: Drents Museum, Buitenplaats, Nijsinghhuis, Klompenmuseum

Drents museum Assen: Ik liep nietsvermoedend naar binnen en stapte een wereld binnen waar goud verdween. De tentoonstelling ‘Dacia – Rijk van Goud en Zilver’ werd wereldnieuws door een diefstal. De zalen waren ruim en licht, de collectie klein maar rijk in suggestie. Labyrinthia was een verrassing: toegankelijk, speels en bijzonder goed vormgegeven voor beginnende museumgangers. Steenbergen ontroerde met zijn zachte penseel, hij tekende troost in een wereld die daar soms te weinig van kent. Mirjam Völker daarentegen ontgleed me telkens weer, daarentegen was de tuin buiten erg inspirerend. Betreft een groot museum en is door het gevarieerde aanbod zeker het bezoeken waard!

Het Drents Museum De Buitenplaats In Eelde opende het Drents Museum een nieuwe plek, klein van stuk, groot in gevoel. De vrolijke ‘Flower to the power’ bracht kleur en een knipoog. Wel goed om te weten dat het een kleine zaal betreft zonder audiotour of rondleidingen, je bent er vlot doorheen. Daarom is dit leuk te combineren met de musea(tuin) ernaast vol sculpturen. In de museumtuin dwaalde ik langs beelden, vijvers, en een historische appelhof. Daar op het lands staat ook het Nijsinghhuis, een kunstwerk op zich gezien het op een creatieve manier is gerestaureerd. De kamers zijn door verschillende hedendaagse kunstenaars beschilderd in vrij opvallende kleuren en met bijzondere afbeeldingen. Zo is de zitkamer Yves Klein blauw en vele schilderingen verwijzen naar Indië of geslachtsorganen... Sommige werken vond ik wat ver gezocht, bijvoorbeeld een verstopte olifant in de buxus. De kunstenaar had blijkbaar aan twee kanten van de deur een olifant naar elkaar toe gericht geschilderd en vond dit achteraf 'te cliché', waardoor één olifant moest verdwijnen in het tropische landschap als een buxus. De schildering van een sterrenhemel, door Matthijs Röling, pakte mij het meest mede omdat ik ook graag naar de sterrenhemel kijk op een heldere zomerse avond. Echter, zelf had ik het huis liever in originele staat gerestaureerd gezien.

Klompenmuseum Eelde Een film, een zaal vol klompen en een winkeltje. Klein van stuk, maar met een glimlach. De smokkelklomp bleef me bij: voetstappen die de waarheid verdraaien, gedragen tijdens de bezetting. Ik zou er niet terugkeren, maar toch ben ik blij dat ik het zag – musea hoeven niet groots te zijn om iets los te maken. De adoptie-actie van klompen is een slim idee; een vleugje eigenaarschap voor wie het museum wil dragen.